Настаў час Калядак — па дварах ходзіць моладзь, віншуе гаспадароў і спявае абрадавыя песні

Наперадзе Шчадроўкі — даўні звычай адзначаць вечар напярэдадні старога Новага года.

Тры куцці
Да Калядаў старанна рыхтаваліся. Прыбіраліся ў хаце, гатавалі смачную ежу і ўпрыгожвалі пакоі. Пад абрус на стол абавязкова клалі сена, якое пасля вячэры аддавалі каровам, што спрыяла павелічэнню надояў малака. Ад галоўнай стравы Калядаў — куцці — узялі назву тры абавязковыя святочныя вячэры. У першы дзень ладзілася “посная куцця” — на стале былі стравы з рыбы, гародніны, грыбоў, сушанай садавіны, мёду, і, канечне, тая самая ячневая каша-куцця з мёдам. Другая куцця, тоўстая, багатая, шчодрая — ладзілася праз тыдзень. Даставалі са схованак мяса ды каўбасы, вяндліну, гатавалі куццю са шкваркамі. Трэцяя куцця прыпадала на Вадохрышча.
Шчодрыкі-вёдрыкі
Калядаванне — адна з самых яркіх традыцый, што дайшла да сучаснасці. Юнакі і дзяўчаты збіраліся разам, пераапраналіся ў строі і хадзілі па хатах, спяваючы калядныя песні з пажаданнямі ўсяго лепшага, услаўляючы сілы святла і граючы на музычных інструментах. Гаспадары ж, якіх яны наведвалі, давалі ў падзяку розныя прысмакі. Часцей за ўсё гэта былі арэхі, пернікі, печыва і цукеркі. Адмовіць калядоўшчыкам у пачастунках было тое самае, што пазбавіць сябе дабрабыту на ўвесь наступны год.
З поўнымі мяшкамі пачастункаў калядоўшчыкі збіраліся ў адным месцы, у вялікай хаце ці на вуліцы, дзе разам “прыгаворвалі” дары, пелі ды танчылі вакол іх, каб сваёй бадзёрасцю і ўзнятым настроем дапамагчы светлым сілам атрымаць перамогу над цёмнымі. І каб сагрэцца, канечне, бо надвор’е стаяла халоднае.
А яшчэ на Каляды абавязкова варажылi. З першай куццёй — на ўраджай, а пасля — на жаніцьбу ды прыплод хатняй жывёлы, каго што больш цікавіла. Кідалі на дарогу чаравікі, пыталіся імёны, лілі воск у сцюдзёную ваду, а самыя смелыя хадзілі варажыць у лазню.
Залезь на баляску, ды дастань каўбаску
На свята майстравалі Калядную Зорку, маскі персанажаў: Казы, Мядзведзя, Цыгана і іншых. Вучылі калядныя прыпеўкі.
Ідучы па вуліцы, калядоўшчыкі спявалі абрадавыя песні, а калі заходзілі ў двор, гукалі: “Добры вечар таму, хто ў гэтым даму”.
Калі нехта з гаспадароў выхо­дзіў на ганак, пыталі: “А ці рады вы нам? Дазволіш, гаспадар, Каляду заспяваці ці так Калядзе даці?” Гаспадары запрашалі, каб госці заспявалі.