Лета — гарачая пара не толькі ў прамым сэнсе. Вольныя ад школьных заняткаў няўрымслівыя гарачыя юнакі пачынаюць актыўна шукаць прыгод.
І калі ў мінулых пакаленняў
у грудзях замест сэрца быў “палымяны матор”, дык у сёлетніх маладых — не менш як рэактыўны рухавік. Куды ж ім падзець сваю энергію? Вырашыла даведацца, дзе бавяць час падлеткі ў мікрараёне Валатава
г. Гомеля.
Варыянт першы — падвал… Нядаўна было ліквідавана адно з такіх месцаў “тусовак”. Школьнікі зацягнулі ў падвал нашай высоткі канапу, самі правялі святло — некалькі лямпачак злучылі з аголенымі правадамі, “святкавалі” там дні нараджэння, нюхалі таксічныя рэчывы і нават уключалі музычны цэнтр. Бясконцыя танцы і гойсанне па трубах урэшце рэшт іх і падвялі: “музыка” надакучыла жыхарам пад’езда, і яны выклікалі міліцыю. Пасля гэтага выпадку з сучаснымі “дзецьмі падзямелля” разабраліся: на ўваходах у падвалы ўсталявалі металічныя дзверы з замкамі, так што праблему, можна сказаць, вырашылі. Аднак куды пайшла моладзь пасля таго, як ёй перагарадзілі шляхі ў каналізацыю, невядома. А верыць, быццам яна накіравалася дадому глядзець мульцікі на “Fox kids” і “Jetix”, думаю, па меншай меры, наіўна…
Варыянт другі — гульнёвыя пляцоўкі ў дварах. У большасці ёсць спартыўныя снарады, так званыя “слонікі” з горкамі для маленькіх і пясочніцы, у якіх корпаюцца хлопчыкі і дзяўчынкі з лапаткамі і вядзерцамі. Аднак шмат з такіх пабудоў адносяцца да савецкіх часоў і патрабуюць рамонту. Напрыклад, у двары, што прылягае да вуліцы Свірыдава, 31, слонік нядаўна пафарбаваны і знаходзіцца ў добрым стане, а вось лесвіцы і турнікі жадаюць лепшага…
У двор ля дамоў па вуліцах
П. Броўкі, 13 і Свірыдава, 43 нядаўна прывезлі дзве новыя арэлі, якія карыстаюцца вялікай папулярнасцю ў дзетак — яны нават выстройваюцца ў чэргі, каб пакатацца. Блізка ўсталяваны некалькі добрых лавак для бацькоў — таксама плюс: малыя пад наглядам старэйшых. Пляцоўка ніколі не пустуе. Псуе агульную карціну толькі драўляная альтанка. Яна новая і выглядае даволі прыгожа, аднак з’яўляецца месцам збору аматараў моцных напояў. Пасля іх “культурнага адпачынку” у альтанцы застаюцца разбітыя бутэлькі, пачкі з пад цыгарэт, акуркі…
Яшчэ адзін неблагі двор —
П. Броўкі, 19. Там ёсць сцэна і месцы для гледачоў. У вольны час падлеткі ўяўляюць сябе зоркамі эстрады, спяваюць песні, апладзіруюць адзін аднаму. Непадалёку размешчаны тэнісны стол і баскетбольная пляцоўка. Праўда, на ёй не хапае, як мінімум, аднаго кальца…
Варыянт трэці — прышкольныя стадыёны. На сумесным стадыёне СШ № 29 і СШ № 49 я так і не заўважыла ніводнага падлетка ні на футбольным, ні на міні-футбольным полі, трусцой па крузе таксама ніхто не бегаў. Чатыры хлопцы кідалі мячык у кальцо на баскетбольнай пляцоўцы, і дзве жанчыны каталі каляскі вакол трэнажораў. Бліжэй да вечара група хлопцаў ганяла футбол на стадыёне СШ № 54 і яшчэ адна кучка падлеткаў — на полі ГГМГ № 14. Аднак баскетбольная і валейбольныя пляцоўкі пуставалі.
Варыянт чацвёрты — пакоі школьнікаў. Зараз яны называюцца клубамі па інтарэсах Цэнтра работы з насельніцтвам па месцы жыхарства. У адзін з такіх па вуліцы Свірыдава я і наведалася. Прызнаюся шчыра, спачатку стала страшна: у калідоры вельмі цёмна. І ўсё ж прафесійны абавязак патрабаваў і я, набраўшыся смеласці, пераступіла цераз парог. Мяне сустрэў кіраўнік гуртка авіямадэлістаў. На пытанне, ці прыходзяць дзеці займацца летам, сказаў, што наведваюцца чалавек па пяць — сем у дзень. Але я, колькі раз заходзіла, так ніводнага хлопчыка ў гуртку і не пабачыла. Гурткі “Гаспадыня” і “Шахматы” былі зачынены. Як патлумачыла педагог-арганізатар А. У. Дамасканава, кіраўнікі іх у чарговым адпачынку.
Яшчэ адзін падобны клуб па інтарэсах размешчаны па вуліцы Агарэнкі. Будынак трохі большы і ўтульны, аднак і ён патрабуе рамонту — цячэ дах. У гэтым клубе дзейнічае секцыя настольнага тэніса. Сталы новыя, ракеткі і мячыкі ў наяўнасці, а таму секцыя карыстаецца папулярнасцю. Па крайняй меры, падчас майго знаходжання ў пакоі чатыры хлопчыкі гулялі ў тэніс. Прадэманстравалі мне і настольныя гульні — усе яны аказаліся старымі, яшчэ савецкай вытворчасці. Ёсць і гурткі малявання, выпальвання па дрэву, пачатковага тэхнічнага мадэлявання, платны музычны гурток, аднак усе яны не працавалі па прычыне знаходжання іх кіраўнікоў у адпачынку. Педагог-арганізатар Святлана Канстанцінаўна мае шмат планаў адносна развіцця гурткоў, стварэння новых, але на гэта патрэбны хоць нейкія грошы, а іх, як заўсёды, няма.
Чым яшчэ займаюцца дзеці? Сама бачыла, як некалькі падлеткаў крушылі на кавалкі нейкія драўляныя паліцы і металалом, як пілі з бутэлек і палілі цыгарэты за школамі… Калі ж да майго дому будаўнікі прыцягнулі дзве “бытоўкі” і выкапалі каля іх яму, малодшыя школьнікі цэлымі вечарамі лазілі па гэтых бытоўках і саскоквалі ў яміну. Канструкцыю яны выкарыстоўвалі для гульні ў “вайнушку”. Магчыма, цікава, але, пагадзіцеся, не вельмі бяспечна.
Дык куды летам дзецца дзецям? Як ім не бадзяцца без мэты па вуліцах? Што скажуць адказныя за арганізацыю вольнага часу школьнікаў?
Наталля Старчанка,
студэнтка ГДУ імя Ф. Скарыны
