Настройки шрифта
По умолчаниюArialTimes New Roman
Межбуквенное расстояние
По умолчаниюБольшоеОгромное
Вверх

Баннер на сайт 816х197.jpg


Будынкі Гомеля, аб якіх вы не ведалі. Страты часоў Вялікай Айчыннай вайны (частка чацьвертая, апошняя)

9825 2 21:41 / 25.08.2015

«Палац» на аэрадроме

Адзін з самых малавядомых будынкаў Гомеля размяшчаўся на вуліцы Савецкай паміж вуліцамі Шылава і Чангарскай дывізіі. Ніякай інфармацыі аб яго прызначэнні не захавалася.
Будынак «палаца» на нямецкай фатаграфіі 1941 — 1943 гадоў (з калекцыі Я. Р. Малікава)
Магчыма, з-за таго, што яно праіснавала зусім непрацяглы тэрмін — не больш за дзесяць гадоў. Толькі нешматлікія фотаздымкі, зробленыя нямецкімі акупантамі, праліва­юць святло на гэтую пабудову: пампезны двухпавярховы будынак адступаў ад чырвонай лініі вуліцы Савецкай, утвараючы пляц. Тры порцікі афармлялі парадныя ўваходы на галоўным фасадзе. Як і ў выпадку з корпусам універсітэта імя Францыска Скарыны, што размешчаны на вуліцы Кірава, на аўтара гэтай пабудовы канца 1930-х гадоў, верагодна, паўплывала архітэктура італьянскіх палацаў эпохі Адраджэння.
Гэтая пабудова знаходзілася паміж жылымі дамамі ваенных 63-й асобнай авіяцыйнай эскадрыллі, недалёка ад узлётна-пасадачнай паласы. Таму, хутчэй за ўсё, гэты «палац» адносіўся да ваеннай часці і меў адміністрацыйныя функцыі.
Аэрадром як стратэгічна важны ваенны аб’ект падвяргаўся шматлікім бамбёжкам. Многія пабудовы з ваеннага комплексу, уключаючы і гэты будынак, былі сур’ёзна пашкоджаны і пасля вызвалення Гомеля не аднаўляліся. Сёння месца, дзе стаяў гэты будынак, аточана пяціпавярховымі хрушчоўкамі.
У двары паміж гэтымі дамамі размяшчаўся «палац»

10_Мапа_палац авіятараў.jpg

Навабеліцкі працоўны квартал

У першыя гады індустрыялізацыі ў Навабеліцы вакол буйных прадпрыемстваў былі пабудаваны некалькі працоўных пасёлкаў. Жылыя дамы-кварталы, якія адносяцца да аднаго з такіх заводаў, былі размешчаны на вуліцы Ільіча (у той час вуліца Шасэйная). Побач з двума шмат­кватэрнымі дамамі ў 1930 годзе пабудавалі сталовую-рэстаран. Гэты стылёвы канструктывісцкі будынак знаходзіўся на вуглу неіснуючага сёння перакрыжавання вуліц Ільіча з Мечнікава. Архітэктура будынка адпавядала лепшым узорам стылю — спалучэнне простых прамавугольных і цыліндрычных аб’ёмаў, уступчатыя атыкі над рызалітамі, эксплуатуемы дах.
Сталовая ў рабочым пасёлку (Новая-Беліца)
Цікава, што на месцы сталовай да 1842 года знаходзілася царква Святога Васілія, пасля яе — Мікольская зімовая праваслаўная царква, якую ў 1928 годзе пераабсталявалі ў сталовую, а ў 1930-м цалкам знеслі для будаўніцтва капітальнай сталовай. У гады вайны комплекс будынкаў быў моцна пашкоджаны і пасля разабраны.
У 1950-х гадах на месцы рабочага квартала быў разбіты сквер, пабудаваны кінатэатр «Мір», пазней — дзевяціпавярховы жылы дом. Месца сталовай сёння займае вуглавы дом з вежай гомельскага архітэктара Валянціна Ждановіча.
На гэтым месцы быў будынак сталовай
08_1_Мапа_сталоўка.jpg
Юрый ПАНКОЎ, гісторык, супрацоўнік музея Гомельскага палацава-паркавага ансамбля; Сяргей ЛЯПІН, архітэктар
Фото аўтараў
Поговорим о городе


20240419_091146.jpg
Отор_сайт.jpg
морозовичи-агро11.jpg
0 Обсуждение Комментировать
Валянціна 01/01/1970 03:00
Брава, Юра і вялікі дзякуй!  Матэрыял проста бясцэнны - у першую чаргу ілюстрацыі. Адразу ўяўляеш, наколькі змяніўся наш горад і сколькі ён страціў - нават на проста забудоў, а атмасферу утульнасці і адносіны людзей да месца свайго пражывання. Відавочна, што будавалі з любоўю,  кожны будынак арыгінальны, а не  "па тыпавому праекту".  Вельмі горка, што мы не перанялі еўрапейскай традыцыі аднаўляць напаўразрушанае, як гэта было зроблена пасля вайны ў Дрэздэне ці Варшаве, а сталі разбіраць архітэктурныя помнікі на цэглу. Гэта, на жаль, паказчык нашай культуны і павагі да саміх сябе.
     Ёсць пара пытанняў-ўдакладненняў: 1. Здымак гарадскіх лазняў часам фігуруе як "Бані Лагоріо" - у Вас іншая прыналежнасць.
2. "Савой" згубіла сваё асноўнае прызначэнне ўжо ў студзені 1919, калі вярнулася савецкая ўлада і "камунары" зрабілі з яе "Савдэп" і ўласныя жыллёвыя апартаменты.
     Віншуем гомельскае краязнаўства і лакальную гісторыю з новым даследчыкам!
Цитировать
Ю. Панков 01/01/1970 03:00
Цитата
Валянціна пишет:
Брава, Юра і вялікі дзякуй! Матэрыял проста бясцэнны - у першую чаргу ілюстрацыі. Адразу ўяўляеш, наколькі змяніўся наш горад і сколькі ён страціў - нават на проста забудоў, а атмасферу утульнасці і адносіны людзей да месца свайго пражывання. Відавочна, што будавалі з любоўю, кожны будынак арыгінальны, а не "па тыпавому праекту". Вельмі горка, што мы не перанялі еўрапейскай традыцыі аднаўляць напаўразрушанае, як гэта было зроблена пасля вайны ў Дрэздэне ці Варшаве, а сталі разбіраць архітэктурныя помнікі на цэглу. Гэта, на жаль, паказчык нашай культуны і павагі да саміх сябе.
Ёсць пара пытанняў-ўдакладненняў: 1. Здымак гарадскіх лазняў часам фігуруе як "Бані Лагоріо" - у Вас іншая прыналежнасць.
2. "Савой" згубіла сваё асноўнае прызначэнне ўжо ў студзені 1919, калі вярнулася савецкая ўлада і "камунары" зрабілі з яе "Савдэп" і ўласныя жыллёвыя апартаменты.
Віншуем гомельскае краязнаўства і лакальную гісторыю з новым даследчыкам!
Дзякуй, Валянціна Міхайлаўна, за водгук!
Усё ж такі не толькі я пісаў артыкул, але ж і Сяргей Ляпін. Яму таксама дзякуй. :)
Адкажу на пытанні: 1 - усё ж такі лазні "Лагоріо", я лічу, заўсёды знаходзіліся на вул. Мільённай. У даведніку  "Увесь Гомель (1915)" сапраўды напісана, што акрамя Мільённай, "Лагоріо" знаходзіліся і на Фельдмаршальскай. Тут асабліва ў мяне два варыянта, ці то памылка, ці то ўладальнік лазняў на Мільённай набыў і лазні на Фельдмаршальскай. Таму і было вырашана не называць іх у нашым артыкуле так, каб не вызываць непаразуменняў з лазнямі на Мільённай. Узялі назву, якая больш фігуруе ў гістарыяграфіі.
2 - Сапраўды, Вы маеце рацыю.
З павагай, Юрый Панкоў.
Цитировать